En küçük teyzem, Şişli Etfal Hastanesinde Ameliyat hemşiresiydi. Bekârdı.

Büyük teyzemin yakınlarında tek başına oturan anneannemin tüm sorumluluğunu

üslenmişti ve nöbetinin olmadığı hafta sonlarında da onun yanında kalıyordu.

1964 yılında bizler  istanbul' a kesin dönüş yapınca, annesinin hasretiyle

gurbet ellerde yanıp tutuşan annemin ilk işi evin en büyük odasını hazırlayıp

anneannemi o odaya yerleştirmek oldu. Tabii sevgili Sıdıka Teyzemiz de

hafta sonları artık bizim olmuştu. Çok da iyi olmuştu.

Gezmeyi çok seven teyzem bizi her hafta sonu kışsa sinemalara, yaz ise

Emirgan' a, Hisar' lara, Kanlıca' ya, Gülhane Parkı' na götürürdü.

Hafta sonu gelişlerinden birinde teyzem çantasından çıkardığı bir

gazetedeki teşekkür ilanını gururla gösterdi. Çocuklar gibi sevinçliydi.

Ufak bir operasyon geçiren Orhan Boran ilanda Hazım Bumin Hoca

ile birlikte ona asiste eden teyzeme, tabii başka diğer doktorlara, servis

hemşiresine teşekkür ediyordu.

2000 yılında ablamdan bir ay önce ikinci kez gittiği umre den yetkililer

vefat haberini ulaştırdılar. Evi satılmadan önce eşyalarını toparlamaya

giden kızkardeşim, tüm resimlerinin, kalın anı defterlerinin olduğu bir

poşeti son anda atılmaktan kurtarmıştı. Defterlerinin arasında (şu an

hepsi bende) Farah diba, Grace Kelly, Audrey Hepburn resim ve

haberleriyle birlikte Efkan Efekan' la hastanede çektirdiği bir resim ve

bu minik ilan da  vardı.


Orhan Boran bizim evimizin bir ferdiydi adeta. Onun sesini duymaya

o kadar alışıktı kulaklarımız. Orhan Boran ve Yuki, İpana 11 soru

yarışması...

Bir hafta sonu teyzem elindeki davetiyeleri sallayarak, "kızlar hazırlanın

İpana 11 soru yarışmasının çekimlerine gidiyoruz" dedi.

Çok uzun bir gündü. Tam bir işkence. Sürekli kesintiler, komutla

alkış, beyaz mendiliyle sürekli terini silen, canlı çekimin seyirci

gürültüsü yüzünden sık sık kesilmesine sinirlenen  Orhan Boran' ın

çektiği zorluklar. Hiç bir şey beklediğimiz gibi değildi. Bir saatlik

bir radyo programının bir günde çekilmiş olması hepimizi

şaşırtmıştı doğrusu. Gürültülü  ve havasız stüdyo da cabası.

 Akşam geç vakit başağrılarıyla döndük eve.


Bir kaç sene sonra, karşı apartman hizamıza çok genç

bir çift taşındı.Gelin, ufak-tefek naif bir kadındı.Çok güzeldi.

 Benden bir yaş büyüktü. Her kıyafetine uygun renkte bant

takardı saçına.  Cicim aylarından sonra tartışmalar başladı. Annem

balkonda ağlayan genç kadını teselli eder, nasihatlar verirdi.

Sonra çok samimi olduk. İlk çocukları bizim evde büyüdü

diyebilirim.Damadın kimsesi yoktu. Anneme anne derdi. Birlikte

yazlık sinemalara giderdik. Delikanlı ufak elektrikli aletler

tamir ederdi. Küçük bir dükkanı vardı. çok çalışkandı. Yavaş

yavaş televizyon yayınları başlamıştı. Anten işine de girdi.

Sonra bir gün bir televizyon getirdi evine. Anteni de dama

yerleştirdi. O sokağın ilk televizyonuydu. Zaten sadece deneme

yayınları vardı. Televizyonu büfenin üzerine yerleştirdik.

O yukardan seslenerek sürekli soruyordu. Hareket var mı diye.

Gözümüzü ekrandan ayırmıyor, bulgurlar bir bölgede yoğunlaşıp

bir şekil oluşturunca çığlığı basıyorduk. Yunanistan, Bulgaristan

nereden olursa bir şekil, bir görüntü. O gece gelmedi.

Bir başka gece, Berrin balkondan seslendi. Yeni ve daha kuvvetli bir

anten getirmiş İbrahim. Akşam yayın varmış güzellik yarışması.

"Akşam yemeğe gelin seyredelim " dedi.

Hiç unutmuyorum. Fırında Palamut hazırlamıştı. Üzerinde soğan,

domates, limon dilimleriyle gözümün önünde hâlâ ve kokusu burnumda.

Evet o gece ilk defa televizyon izledik. Asla unutmuyorum. Türkiye

Güzellik yarışmasıydı ve hepimizin favorisi Zuhal Aktan birinci

seçilmişti. Sunucu kimdi dersiniz? Orhan Boran. Koyu renk takım

elbisesinin içinde çok yakışıklıydı. Beyaz mendili elinde, bir kızdan

diğerine koşuyor hafiften de kur yapıyordu. Ve fıkraları. O gün için,

bazılarını hiç anlamadığımız, anladığımızda da nereye bakacağımızı

şaşırdığımız müstehcenlikte fıkralar. O meşhur Pamuk Prenses 7

Cüceler fıkrası aklımda kalmış bir tek. O tarihte ailecek izlemek

için çok açıktı gerçekten.


Radyoyla evimizin sesi olan o dönemin özgün sunucusu, Orhan Boran ,

duruşuyla, tavrıyla, popülaritesiyle Okan Bayülgen, Cem Yılmaz ve

Beyazıt Öztürk' ün mükemmel bir karışımı olarak Televizyonlarımızda

da baş köşedeki rakipsiz yerini çok uzun zaman korudu. Hep aynı

keyifle izlettirdi kendisini.

Keşke mümkün olsaydı da o son resimlerini görmeseydim diyorum.

Yakın zamanlara kadar, o kadar hep aynı Orhan Borandı ki...

Allah rahmet eylesin.


Not: Güzellik yarışması 1968 yılında yapılmış. Zuhal Aktan' la birlikte

Mine Kürkçüoğlu da paylaşmış birinciliği.